Το λύσιμο των τεσσάρων αγγέλων στον ποταμό Ευφράτη Το «λύσιμο» των τεσσάρων αγγέλων στον ποταμό Ευφράτη και τα γεγονότα που ακολουθούν.
*Από το επίκαιρο, συγκλονιστικό και αποκαλυπτικό βιβλίο του Μοναχού Μάξιμου Γαβριήλ του Αγιορείτη. «Λύσον τους τέσσαρας αγγέλους επί τω ποταμώ τω μεγάλω Ευφρατη».
Το εύλογο ερώτημα είναι ποιοι είναι οι τέσσερις άγγελοι, που ελύθησαν για να σκοτώσουν το ένα τρίτο των ανθρώπων. Σε αυτό το ερώτημα έχουμε διάφορες ερμηνείες. Οι δυο κύριοι ερμηνευτές της Ιεράς Αποκαλύψεως, Άγιοι Ανδρέας και Αρέθας Καισαρείας λένε ότι, ίσως είναι οι Αρχάγγελοι Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ουριήλ και Ραφαήλ ως Αρχιστράτηγοι των ταγμάτων των αγγέλων, οι οποίοι εξαπολύονται εις την των ασεβών κατάκριση και γι’ αυτό αφανίζουν το ένα τρίτο των ανθρώπων. Αλλά ίσως είναι οι πονηροί δαίμονες, οι οποίοι δέθηκαν με την παρουσία του Χριστού και τώρα λύνονται με θείο πρόσταγμα και εξέρχονται δια να ταράξουν τα έθνη. «Εγώ δε του τους οίμαι πονηροτάτους είναι δαίμονας δεθέντας εν τη Χριστού Παρουσία· ούς κατά θείον πρόσταγμα εκ του υπερουρανίου θυσιαστηρίου εξερχομένους, ους είν το εν τη παλαιά σκηνή αντίτυπον, υπό θείου αγγέλου λύεσθαι, ώστε ταράξαι τα έθνη, ου μόνον κατά Χριστιανών, αλλά και κατ’ αλλήλων· ως αν οι μεν δόκιμοι και πιστοί φανεροί γένονται, και μειζόνων αμοιβών και των άνω μονών άξιοι φανώσιν, ως σίτος ώριμος».
Η λύση των τεσσάρων αγγέλων στον ποταμό Ευφράτη, που στέλλονται για να σκοτώσουν το ένα τρίτο των ανθρώπων είναι καθαρά μία συμβολική, σχηματική, οπτασιακή εικόνα, που θέλει να μας δηλώσει κάτι. Τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν θα τον κάνουν οι άγγελοι και οι αρχάγγελοι του ουρανού, χρησιμοποιώντας μάλιστα και πολυάριθμο ιππικό – τεθωρακισμένα, αλλά θα είναι παγκόσμιο ανθρώπινο μακελειό πολλών εθνών, όπως τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτός βέβαια θα είναι πιο φρικτός, διότι σήμερα έχουμε σύγχρονα, πυρηνικά όπλα, που δύνανται να σκοτώσουν όντως το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Συνεπώς, εδώ ο Θεός δια του Ευαγγελιστού Ιωάννου, ίσως θέλει να μας πει ότι αιτία του πολέμου αυτού θα είναι ο Ευφράτης ο ποταμός και τα νερά του ή ίσως ο χώρος και το κέντρο, που θα λάβει μέρος ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα είναι τα μέρη, που εκπηγάζει και περνά ο Ευφράτης ποταμός, δηλαδή η Τουρκία, η Μ. Ασία, η Συρία, το Ιράκ, ίσως και το Ιράν, διότι ο Ευφράτης χύνεται στον Περσικό κόλπο, που συνορεύει με το Ιράν… Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός λέγει ότι τα στρατεύματα του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου θα φθάσουν μέχρι τη Συρία και το Ισραήλ. «Θα έρθει καιρός, που θα κατέβει το ρωσικό γένος για να πηγαίνουν στους Εβραίους εκεί που θα γίνει πόλεμος και θα πλέξει το τριότικο δαμάλι. Θα είναι τακτικός στρατός. Απ’ αυτόν δεν θα πάθετε τίποτα. Αλλά από το ρέμπελο θα πάθετε πολλά. Αν περάσει από την Αυλώνα (δηλαδή, από Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία για να πάει στην Κωμσταντινούπολη, διότι υπάρχει ήδη νέος δρόμος σαν την Εγνατία), χαρά στην Μακεδονία. Αν περάσει από την Μακεδονία, δηλαδή από την Εγνατία Οδό, αλλοίμονο στην Μακεδονία. Θα γίνει μεγάλο κακό». [Άγιος Κοσμά ο Αιτωλός, Κωνσταντίνου Τριανταφύλλου, Εκδόσεις Μικρά Ζύμη, σελ. 241].
Επίσης, ο Άγιος Παϊσιος έλεγε ότι «θα οικονομήσει ο Θεός σ’ αυτόν τον πόλεμο όλοι να γυρίσουν ηττημένοι. Ο ελληνικός στρατός θα είναι θεατής. Δεν θα γυρίσει κανένας νικητής. Γήπεδο θα είναι η Παλαιστίνη, τάφος η Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θα είναι το πρώτο ημίχρονο, αλλά θα υπάρχει και δεύτερο ημίχρονο. (Ίσως με αυτά τα προφητικά λόγια ο Άγιος Παϊσιος να θέλει να μας πει ότι ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεκινήσει από τα μέρη της Συρίας και της Παλαιστίνης και μετά θα επεκταθεί και στην Μ. Ασία και στην Κωνσταντινούπολη). Μετά τα γεγονότα αυτά ο άνθρωπος θα φτάσει σε αδιέξοδο και τότε όλοι θα ζητούν να μάθουν για το Ευαγγέλιο και τις Γραφές. Ο Χριστός θα λυπηθεί τον κόσμο και θα δείξει ένα σημείο για να πιστέψουν. Τότε θα ψάχνει κανείς να βρει άπιστο».
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Σημεία πριν τα γεγονότα της Πόλης
Στην Χαλκιδική όπου εδίδασκε ο Άγιος Κοσμάς, σύμφωνα με τη μαρτυρία γεροντότερων που μετέδωσε σε μας ο καπετάνιος κ. Παρασκευάς Κοκώνας, όταν ρωτήθηκε για το πότε θα έρθουν τα χρόνια των γεγονότων της Πόλης, έδωσε και τα εξής δύο σημεία που θα προηγηθούν:
1ον : ότι «Θα ενωθούν τα χωριά» και 2ον : ότι «ο Κραβασαράς στον Άθωνα θα ανθίσει» δηλ η περιοχή του Αγίου Όρους που είναι σαν μικρό ακρωτήριο ανάμεσα στην Δάφνη και τη Μονή της Σίμωνος Πέτρας. Τώρα τα χωριά ενώθηκαν όχι από πυκνή κατοίκηση, αλλά διοικητικά με το σχέδιο «Καποδίστριας». Και η άγονη μέχρι τώρα θέση του Κραβασαρά, γέμισε όχι από φυτοκαλλιέργειες, αλλά από κελλιά Ρώσων Μοναχών! Ο ίδιος μάλιστα ο πρόεδρος Πούτιν της Ρωσίας εξεδήλωσε το ενδιαφέρον του για αυτούς, όταν επισκέφθηκε μέσα στο 2005 το Άγιον Όρος. Και τα δύο σημεία λοιπόν πραγματοποιήθηκαν.
The elusive werewolf in Bulgaria Το κρανίο του λυκάνθρωπου
Βρέθηκε περίεργη λειψανοθήκη από Βούλγαρο αγρότη.
Στον βουλγαρικό νότο, ένας αγρότης από το Novo Selo κοντά στο Strumica, ο Trajče Draganov ισχυρίζεται ότι κατά τη διάρκεια του οργώματος ανασκάφηκε ένα ξύλινο κουτί δεμένο με αλυσίδες που περιείχε ένα κρανίο ενός πλάσματος που έμοιαζε καταπληκτικά με κεφάλι λυκάνθρωπου. Τα κυνηγόσκυλα είναι μέρος της βουλγαρικής και της σλαβικής λαογραφίας και των λαϊκών παραδόσεων. Ο λαός τους περιβάλλει και οι λόγοι για τους οποίους κάποιος γίνεται λυκάνθρωπος , ποικίλλουν από χωριό σε χωριό . Ενάντια στους λυκάνθρωπους, οι χωρικοί πραγματοποίησαν συχνά κάποιο είδος εξορκισμού μέσω του ιερέα, και στη συνέχεια το κεφάλι κοβόταν και το σώμα του καιγόταν. Πιστεύεται ότι οι λυκάνθρωποι σκοτώνονταν ημέρα Σάββατο επειδή μόνο τότε θα έμεναν στους τάφους παγιδευμένοι και δεν θα μπορούσαν να ενοχλήσουν ξανά τους χωρικούς. Φαίνεται ότι σε αυτή την πεποίθηση ο λυκάνθρωπος σκοτώθηκε και αργότερα βρέθηκε σε ένα χωράφι από τον Trajče Draganova στο Novo Selo . Ο Τραϊτς είπε ότι είναι περήφανος για την ανακάλυψή του και δεν φοβόταν ότι θα απελευθερωνόταν το πνεύμα του λυκάνθρωπου .
Παραδέχεται ότι οι συγχωριανοί του είναι ευτυχείς που έχει βρεθεί ένα τέτοιο αντικείμενο αλλά θεώρησαν ότι θα ήταν καλύτερο να το βάλουν πίσω εκεί όπου βρέθηκε, κάτω από το έδαφος . (Ένας μεγάλος αριθμός των γειτόνων μου όμως είναι θυμωμένος που έχω αναστατώσει έναν λυκάνθρωπο. Λένε ότι θα είναι στην επόμενη ζωή που γεννήθηκε ως λυκάνθρωπος. Εάν είναι η μοίρα μου, τότε έτσι είναι, είπε ο Τραϊτς Ντράγκανοφ) Φαίνεται να είναι μία πολύ περίεργη ιστορία Βαμπίρ και Λυκάνθρωπων, που προέρχεται από τα Βαλκάνια, και αυτό το κρανίο κάτι αρκετά παράξενο κρύβει.
The Fiji mermaid Η γοργόνα των νησιών Φίτζι Η γοργόνα Feejee της PT Barnum από το 1842
Η γοργόνα των Φίτζι (επίσης Feejee γοργόνα ) ήταν ένα αντικείμενο που περιλάμβανε τον κορμό και το κεφάλι ενός νεαρού πιθήκου ραμμένο στο πίσω μισό ενός ψαριού .
Ήταν ένα κοινό χαρακτηριστικό των πλευρών, όπου παρουσιάστηκε ως το μουμιοποιημένο σώμα ενός πλάσματος της θάλασσας που υποτίθεται ότι ήταν το μισό θηλαστικό και το μισό ψάρι, μια εκδοχή γοργόνας . Το πρωτότυπο είχε στοιχεία ψαριών με ζωικά μαλλιά επάνω στο σώμα του και με κρεμαστά στήθη.
Το στόμα ήταν αναλόγως μεγάλο, με τα δόντια του να είναι ανοιχτά. Το δεξί χέρι ακουμπούσε στο δεξιό μάγουλο, και το αριστερό ακουμπούσε κάτω αριστερή γνάθο. Αυτή η γοργόνα υποτίθεται ότι πιάστηκε κοντά στα νησιά Φίτζι στο νότιο Ειρηνικό.
Αρκετά αντίγραφα και παραλλαγές έγιναν και παρουσιάστηκαν με παρόμοια ονόματα και προσχήματα. Το αρχικό αντικείμενο εκτέθηκε από το PT Barnum στο Αμερικανικό Μουσείο του Barnum στη Νέα Υόρκη το 1842 και στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Θεωρήθηκε ότι είχε καταστραφεί σε μία από τις πολλές πυρκαγιές του Barnum που κατέστρεψαν τις συλλογές του.
Το πετρόχτιστο "μπαλκόνι" της Χαλκιδικής, η Άθυτος ή Άφυτος, κόβει την ανάσα με τη μαγευτική θέα που προσφέρει στον Τορωναίο κόλπο και αφήνει άναυδους τους επισκέπτες με την αρμονική πολυχρωμία θάλασσας, ουρανού και φύσης. Η Άθυτος (Άφυτος) είναι για κάθε αρχιτέκτονα το όνειρο που έγινε πραγματικότητα, καθώς συνδυάζει άψογα τη φυσική ομορφιά με την ανθρώπινη παρέμβαση.
Περπατώντας στα πέτρινα σοκάκια, παρατηρώντας τον παραδοσιακό οικισμό με τα χαρακτηριστικά δείγματα της ελληνικής λαϊκής αρχιτεκτονικής, νιώθει κανείς ότι ο χρόνος έχει σταματήσει στις αρχές του αιώνα.
Σπίτια χτισμένα από πλίθια, με πέτρα που έφεραν οι Αρβανίτες, οι οποίοι μαζί με τους ντόπιους έχτισαν το χωριό στις αρχές του 19ου αιώνα, η κεντρική πλατεία με το ναό του Αγ. Δημητρίου, ο οποίος χτίστηκε γύρω στο 1858 και είναι ο μόνος στη Χαλκιδική του τύπου "βασιλική με τρούλο", τα αρχοντικά σπίτια του Κατσάνη (1860), του ζωγράφου Παραλή και του Αθανασιάδη (1898), ακόμη και το κοινοτικό κτίριο- αρχοντικό του Αλετρά αξίζουν μια βαθύτερη προσέγγιση, ένα πιο επεξεργαστικό βλέμμα.
Η Άφυτος ή Άθυτος είναι μεγάλος οικισμός και έδρα του ομώνυμου Δημοτικού διαμερίσματος στο Δήμο Κασσάνδρας του νομού Χαλκιδικής. Το χωρίο εκφέρεται και με τους δυο τρόπους. Το πρώτο όνομα ''άφυτος'' είναι ότι το χωρίο δεν είχε έντονη βλάστηση και το δεύτερο όνομα με τα χρόνια υιοθετήθηκε. Ο οικισμός είναι παραδοσιακός, με πέτρινα σπίτια και καλντερίμια. Αριθμεί 1.231 κατοίκους με βάση την απογραφή πληθυσμού του 2001. Η απόστασή της από τη Νέα Φώκαια είναι 2 χιλιόμετρα. Ανάμεσα στα άλλα υπάρχει νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο. Κεντρικός ναός είναι αυτός του Αγίου Δημητρίου, στην πλατεία του χωριού, που οικοδομήθηκε το 1857. Από την πλατεία μπορεί κανείς να δει τον κόλπο της Κασσάνδρας. Πολιτισμός Πολιτιστικά δραστηριοποιείται ο Σύνδεσμος Φίλων Λαογραφίας και Παράδοσης Αφύτου. Υπάρχει επίσης τοπική ποδοσφαιρική ομάδα της Α΄ τοπικής κατηγορίας της ΕΠΣ Χαλκιδικής. Το 1980 ιδρύθηκε λαογραφικό μουσείο με πρωτοβουλία του λαογραφικού συλλόγου και του Νίκου Παραλή. Το μουσείο στεγάζεται σε κτήριο της οικογένειας Αλετρά. Εκτίθενται γεωργικά εργαλεία, σκεύη του νοικοκυριού και είδη αγγειοπλαστικής.
Ιστορικά στοιχεία Στην περιοχή όπου βρίσκεται η σημερινή Άφυτος, υπήρχε καταυλισμός από το 3.000 π.Χ. Η Άφυτος υπήρξε σημαντική πόλη κατά την αρχαιότητα και ανήκε στην Παλλήνη (μνημονεύεται από τους αρχαίους συγγραφείς). Το ιερό του Διονύσου και ο ναός του Άμμωνος Διός είχαν ουσιαστική συμβολή στο να εξαπλωθεί η φήμη της κατά τα αρχαϊκά και τα κλασικά χρόνια. Συνεισέφερε επίσης κατά τους Περσικούς Πολέμους με δικά της καράβια. Έπειτα έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Η πόλη έκοβε δικό της νόμισμα, που έφερε την κεφαλή του Άμμωνος Διός.΄ Όπως μαρτυρούν αρχαίες φιλολογικές πηγές και αρχαιολογικά ευρήματα, η Άφυτος επιβίωσε ως τη ρωμαϊκή εποχή και στα αυτοκρατορικά μάλιστα χρόνια ανήκε στην επικράτεια της ρωμαϊκής αποικίας Κασσάνδρειας.
Τους επόμενους αιώνες δε γνωρίζουμε τίποτε για την Άφυτο και οι επόμενες πηγές είναι του 14ου αιώνα, σε έγγραφα του Αγίου Όρους. Βέβαιο είναι πως το χωριό αναφέρεται σε ελληνικές πηγές ήδη από τις αρχές του 17ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, όπως και όλα τα υπόλοιπα χωριά της χερσονήσου, υπαγόταν φορολογικά στο βακούφι του Γκαζανφέρ Αγά, ενώ διοικητικά ανήκε στο ναχιγιέ της Καλαμαριάς. Την περίοδο της Επανάστασης του 1821 πολλοί αγωνιστές και οπλαρχηγοί με καταγωγή από το χωριό ήταν πρωταγωνιστές στον Αγώνα, όπως ο Τριαντάφυλλος Γαρουφάλλου, ο Γεώργιος Παναγιώτου, ο Αναστάσιος Κυριαζής και ο Γαρύφαλλος Αντωνίου και άλλοι. Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα οι Αφυταίοι διακρίθηκαν σε προσφορά, με σημαντικότερους Μακεδονομάχους, τους οπλαρχηγούς Θεοχάρη Σαρίκα (καπετάν Ζαρκάδα) και Ανδρέα Καρατάσο.
Black Forest Germany Το δάσος Black Forest στην Γερμανία.
Τα μυστικά του δάσους
Ο Μέλας Δρυμός βρίσκεται στην νοτιοδυτική Γερμανία, στην επαρχία της Βάδης-Βυρτεμβέργης, εκεί που ο Ρήνος ορίζει φυσικά τα γαλλογερμανικά σύνορα. Το όνομά του το οφείλει στην πυκνή βλάστηση που στα βάθη του δάσους μετά βίας επιτρέπει στο φως του ήλιου να περάσει από τις φυλλωσιές.
Πρόκειται για ένα δάσος κωνοφόρων με πολλά «επίπεδα» και βουνοκορφές, που περιτριγυρίζονται από μεσαιωνικά χωριά με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, μπελ επόκ διαδρομές, μονοπάτια για πεζοπορικές εξορμήσεις ή σιδηροδρομικές γραμμές και αυτοκινητόδρομους, ιδανικούς για road tripping σε κορυφές, φαράγγια, περιβόλια και καταρράκτες.
Από τα «σωθικά» του δάσους, εκεί που ενώνονται οι ποταμοί Brigach και Breg, ξεκινά το μακρύ ταξίδι του και ο μεγαλοπρεπής Δούναβης.
Η Εμπειρία Η περιοχή του Μέλανα Δρυμού, βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Γερμανίας, που συνορεύει με την Ελβετία. Από τη στιγμή που θα φτάσετε, η αίσθηση της γαλήνης και απομόνωσης, είναι εκπληκτική. Περιτριγυρισμένο από βουνά και πλούσια βλάστηση. Σπίτια και άνθρωποι είναι λίγοι και μακριά. Κάτω από τον ζεστό καλοκαιρινό ήλιο της Γερμανίας, ο τεμπέλικος ήχος των τζιτζικιών διακόπτεται μόνο από την περιστασιακή πορεία του οδοιπόρου.
Μην ξεγελιέστε όμως, υπάρχουν πολλά να διερευνήσει, από τα βαθιά δάση, σπήλαια και καταρράκτες, με τα αρχαία γερμανικά ερείπια του κάστρου και τις κοντινές πόλεις του Baden-Baden, Φράιμπουργκ και Staufen.
Το 1968, κομμάτια ογκόλιθων που αποτελούσαν τμήμα μιας αρχαίας λεωφόρου, ήρθαν στο φως στην υποθαλάσσια περιοχή κοντά στο Μπίμινι (Bimini). Μέχρι σήμερα παραμένει αβέβαιο αν αποτελούν τμήμα της Ατλαντίδας. Το περίεργο είναι πως ο Έντγκαρ Κέυση είχε προφητεύσει σε ανύποπτο χρόνο, ότι τμήματα της βυθισμένης ηπείρου θα έρχονταν στο φως το 1968 ή 1969. Έιναι άραγε από την Ατλαντίδα;
Στις αρχές της δεκαετίες του 20ου αιώνα, ο φημισμένος αμερικανικός προφήτης και θεραπευτής Edgar Cayce, πρόβλεψε ότι στοιχεία της χαμένης ηπείρου Ατλαντίδας, θα εμφανίζονταν στις Μπαχάμες το 1968 ή το 1969. Όλως περιέργος, το 1968, πιλότοι φωτογράφησαν από τον αέρα διάφορες κατασκευές, που έμοιαζαν σαν κτήρια, τοίχους και δρόμους, κάτω από τα νερά έξω από το νησί Bimini.
Στα ανοικτά των ακτών του νησιού Bimini βρίσκεται ένα αρχαίο πέτρινος σχηματισμός βυθισμένος κάτω από τα καταγάλανα νερά. Ο μυστηριώδης δρόμος έχει κάνει πολλούς να αναρωτιούνται αν είναι απομεινάρια της μυθικής χαμένης ηπείρου, της Ατλαντίδας. Ερευνητές, γεωλόγοι, αρχαιολόγοι, καθώς και επιστήμονες έχουν επισκεφθεί και μελετήσει τις τεράστιες, επίπεδες πέτρες στα ανοικτά των ακτών του Bimini, γνωστές ως ο Δρόμος του Bimini. Έχουν προσπαθήσει για χρόνια να διακρίνουν αν οι ασβεστολιθικοί ογκόλιθοι είναι ένα φυσικό φαινόμενο ή ενδείξεις ενός αρχαίου χαμένου πολιτισμού.
Το Bimini είναι ένα νησί στις Μπαχάμες, μέρος μιας αλυσίδας νησιών 50 μίλια ανατολικά του Μαϊάμι της Φλόριντα. Σε μικρό βάθος, 6 μέτρα κάτω στα καταγάλανα νερά από την ακτή, υπάρχει ένα πέτρινο μονοπάτι, μεγάλες, επίπεδες πέτρες κομμένες σε ορθές γωνίες, που φαίνονται να έχουν σκόπιμα τοποθετηθεί σε ευθείες γραμμές. Αυτός ο εντυπωσιακός σχηματισμός εκτείνεται μισό μίλι σε μήκος, με μια έντονη στροφή στο ένα άκρο. Οι πέτρες φτάνουν μέχρι και τα 4 μέτρα ολόκληρες.
Σύμφωνα με το Unsolved Mysteries in the World (Ανεπίλυτα Μυστήρια του Κόσμου), «Η καταγωγή και η έννοια του δρόμου του «Bimini» είναι άγνωστη. Ωστόσο, το όνομα εμφανίζεται στην αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα ως Baminini, πράγμα που σημαίνει, «Αφιέρωμα (ini) με την Ψυχή (ba) της Min». "O Min ήταν o θείος προστάτης των Αιγυπτίων, προστάτεεε τους ταξιδιώτες σε μακρινές διαδρομές, ένας ιδιαίτερα κατάλληλος θεός για λατρεία στο μακρινό Bimini, αν όντως είχαν επισκεφθεί το νησί ταξιδευτές από την κοιλάδα του Νείλου".
Το 1968, ο υποθαλάσσιος αρχαιολόγος Joseph Mason Valentine και ομάδα καταδύσεων του αντιμετώπισε το «στρωμένο» δρόμο, που τώρα ονομάζεται ο δρόμος του Bimini ή το Τείχος του Bimini. Μετά την αρχική ανακάλυψη τους, στη τοποθεσία πήγαιναν συχνά αναρίθμητοι δύτες, ερευνητές και επιστήμονες, αποκαλύπτοντας περαιτέρω την ύπαρξη των δύο επιπλέον γραμμικών χαρακτηριστικών, να βρίσκονται σχεδόν παράλληλα με την αινιγματική πορεία.
